«Паўсюль стаўленне нармальнае». Дзе і як беларускія айцішнікі адпачывалі ўлетку

Высветлілася, што вайна, санкцыі і адмененыя авіярэйсы не моцна паўплывалі, па меншай меры, на выбар напрамкаў для падарожжаў. Беларусы па-ранейшаму едуць у Польшчу, Літву, Іспанію і іншыя еўрапейскія краіны. З асаблівым стаўленнем да сябе айцішнікі не сутыкаліся і нават банкаўскія карты працавалі за мяжой без вялікіх праблем. Як ні дзіўна, адзінае выключэнне — Расія. 

Польшча

Ездзіў у кароткатэрміновы адпачынак у Польшчу. Да Варшавы ехаў на аўтобусе, там узяў напракат машыну. Перасоўваючыся па шыкоўных польскіх аўтастрадах, пабываў ва Уроцлаве, Познані, Быдгашчы, Уладыславове, Гданьску, Лодзі.

Уроцлаў спадабаўся: офісы міжнародных карпарацый, шмат моладзі, шыкоўная набярэжная. Жывы еўрапейскі горад. Познань пасля Уроцлава падаўся малалюдным: набярэжная дзікая, зарослая, нейкія намёты на беразе, нецвярозыя людзі. Гданьск класны: шмат турыстаў, жыццё віруе. Уладыславова — аналаг Сочы, улетку туды з’язджаецца палова Польшчы. У Лодзь больш не паеду: разбітыя дарогі, страшны вакзал, п’яныя бамжы. 

Паўсюль плаціў карткай «Альфа-Банка». Ніякіх праблем не было. Курс крыху горшы, чым у беларускіх банках.

Стаўленне да беларусаў цудоўнае. 

Лiтва

З жонкай і дзіцем ездзілі ў Палангу на машыне. Візы былі адкрыты яшчэ да паездкі. Мяжу прайшлі хутка. З банкаўскімі карткамі «Прыёра» праблем не было. Хіба што ў гатэлі нас прасілі адразу разлічыцца за нумары і не далі запісаць пакоі на наш рахунак — так было не з усімі гасцямі. На адпачынак выдаткавалі каля $2 тыс.

Харватыя

Ездзіў на сваёй машыне. Стаўленне да беларусаў паўсюль нармальнае. Аднойчы ехаў на таксі з украінцам, і спакойна пагутарылі. Трохі напружваўся, калі чуў украінскую гаворку на пляжах, бо незразумела, чаго чакаць ад людзей у такі час. Выдаткаваў каля $2,5 тыс.

Чарнагорыя

Дабіраліся з Брэста да Варшавы аўтобусам, а потым ляцелі самалётам (рэйс Варшава — Падгорыца за 80 еўра). За мяжой не працавала карта MasterCard ад «Альфа-Банка», плацілі гатоўкай. Стаўленне было добрае, многія на ўзбярэжжы гавораць па-руску. Выйшла 400 еўра на чалавека.

Грэцыя

Беларуска-польская мяжа, вылет з Варшавы. Візы атрымлівалі раней, складанасцяў з карткамі не было. Асаблівых адносін да беларусаў не заўважылі, шмат хто з местных наогул ня ведае такой краіны. Аддалі 1000 еўра за авіабілеты на чацвярых, 1300 еўра за жыллё на 2 тыдні і 600 еўра за арэнду аўто.  

Чэхія

Ехалі 25 гадзін на аўтобусе з перасадкай у Варшаве. Шэнген атрымалі без праблем у грэцкай амбасадзе. З картай МТБ цяжкасцей за мяжой не было. Размаўлялі па-руску з сябрамі ў людных месцах, чэхі ніякай пагарды не выказвалі, канфліктаў не было. За 4 дні паездкі выдаткаваў $300. 

На мяжы з Беларуссю польскія памежнікі высадзілі з аўтобуса некалькі чалавек з расійскімі пашпартамі — іх не пусцілі ў Польшчу.

Тур па Еўропе 

Мінск — Варшава (аўтобус) — Парыж (самалёт) — Амстэрдам (аўтобус) — Берлін (аўтобус) — Варшава (аўтобус) — Мінск (аўтобус). 

За шэнгенскімі візамі стаяў у жывой чарзе паўгода. За мяжой расплачваўся, у асноўным, з дапамогай Apple Pay — працаваў выдатна. У Берліне не змог зняць гатоўку ў банкаматах з валютных карт «Альфа-Банка». З «Прыёрам» праблем не было — камісія 5 еўра. У Парыжы кансьерж казаў, што Беларусі не варта нападаць на Украіну, а так стаўленне было добрае. Аддаў прыкладна $1500.

Вялікае падарожжа па Еўропе 

Пішу з адпачынку. Маршрут такі: з Мінска на аўтобусе да Варшавы, адтуль — на лаўкосце да Рыма, потым Маёрка, Барселона, Валенсія, Мадрыд. З Мадрыда на самалёце назад у Варшаву і потым у Мінск. 

З візамі складанасцей не было. Дзяўчыне візу (гадавую венгерскую) дапамагалі адкрываць на працы ў ІТ-кампаніі. А я запісаўся ў італьянскі візавы цэнтр у маі — на жнівень. Далі аднаразовую, што крыху крыўдна — яшчэ ў маі многім давалі мінімум на паўгода нават у пусты пашпарт (у мяне як раз такі). 

Праблем з банкаўскімі картамі не было: плацім як фізічнымі («Альфа-Банк», «Прыёр»), так і Samsung Pay.      

У паездцы пару разоў нас пыталіся, адкуль мы. Па рэакцыі замежнікаў здавалася, што яны наогул не разумеюць, што такое Беларусь.

Танзанія

Ляталі ў чэрвені: Мінск — Стамбул («Белавія») — Занзібар. З Занзібара — на мацярык на сафары. 

У гатэлі мы былі адзіныя рускамоўныя, акрамя нас адпачывалі немцы, партугальцы, іспанцы, амерыканцы. Размаўлялі пра сітуацыю ў Украіне, негатыў быў у бок урада РФ. Да беларусаў стаўленне добрае. Расказвалі, што ў сакавіку ў гэтым жа гатэлі спыняліся рускія — ім адмянілі бронь. 

За ўвесь адпачынак непрыемныя ўражанні толькі ад сэрвісу «Белавія». Нават мясцовыя танзанійскія авіялініі лепшыя.

раптоўна Расія

Падарожнічалі на поўнач Расіі. Ляцелі «Белавія» з Мінска ў Маскву, потым на самалёце ў Мурманск — там бралі машыну напракат.  

У Расіі не працуюць карты Visa, таму загадзя зрабілі карты «Мір» у «Прыёрбанку». Аказалася, што імі нельга расплачвацца ў інтэрнэце (сайты гатэляў, каршэрынг, сэрвісы таксі). Таму плацілі ў асноўным гатоўкай. За 12 дзён адпачынку аддалі прыкладна 60 тыс. расійскіх рублёў (каля $1000) і 1000 беларускіх рублёў (на пералёты і зваротныя квіткі на цягнік з Масквы).     

Да беларусаў у Расіі ставяцца добра. Напрыклад, расійцы з разуменнем ставіліся да таго, што нашы карткі не працавалі. На поўначы, у Мурманску, вельмі зычлівыя людзі.

Пра вайну ніхто не кажа. Адзінае, што нагадвала пра яе — пару білбордаў з патрыятычнымі лозунгамі і георгіеўскімі стужачкамі, якія мы заўважылі ў Маскве і Мурманску.