«Плюшкі, якімі не могуць пахваліцца дзяржаўныя ВНУ». Пагутарылі са студэнтамі, якія паступілі ў Польшчу

Іван: «Я прыняў для сябе, што шляху назад у мяне няма»

— Сёлета паступіў у Польска-японскую акадэмію камп’ютарных тэхналогій, спецыяльнасць — інфарматыка. 

ВНУ знаходзіцца ў Варшаве. Першапачаткова я хацеў паступаць у Кракаў у Ягелонскі ўніверсітэт, але я прайшоў сумоўе (самае абсурднае ў маім жыцці) туды — і мяне не ўзялі. 

Кракаў — прыемны спакойны горад, даволі вялікі, і там у мяне сваякі, — але ў Варшаве ў мяне значна больш сяброў і знаёмых, а таксама мне больш падабаецца атмасфера сталіцы. Так што я змяніў свой выбар на Варшаву.

Я планаваў вучыцца ў дзяржаўнай ВНУ, бо маю «карту паляка» і высокі ўзровень валодання польскай. Але выявілася, што без ЦТ па фізіцы (а я адмовіўся здаваць гэты прадмет, бо не збіраўся звязваць з ім сваю будучыню) мой выбар універсітэтаў у Варшаве моцна звузіўся — з дзяржаўных ВНУ застаўся толькі Варшаўскі ўніверсітэт. А гэта топ-1 у краіне і ва Усходняй Еўропе.

Варшаўскі ўніверсітэт славіцца тым, што там вельмі цяжка вучыцца, — а я не хацеў бы «патануць» у вучобе (я маю на ўвазе «захлынуцца», а не рупліва вучыцца). Плюс конкурс там аграмадны — гэта ж топ-1 ВНУ ў краіне і ва Усходняй Еўропе. Так што ідэю вучыцца бясплатна давялося пакінуць — я стаў глядзець, што там засталося з прыватных устаноў адукацыі. 

Польска-японскую акадэмію камп’ютарных тэхналогій абраў, бо гэта практыкаарыентаваны ўніверсітэт, заточаны пад сферу ІТ яшчэ пры яго стварэнні — вельмі сучасны і ідзе ў нагу з часам. Так як ВНУ прыватная, яе стваральнікі мелі права змяніць некаторыя рэчы ў праграме і падачы інфармацыі. Таму акадэмія моцна адрозніваецца ад сумных і сканцэнтраваных на тэорыі дзяржаўных ВНУ. Таксама там шмат «плюшак», якімі не могуць пахваліцца дзяржаўныя ўстановы адукацыі. У акадэміі вучыцца шмат маіх знаёмых, ім вельмі падабаецца.

Спецыяльнасць я абраў яшчэ чатыры гады таму: я захапіўся геймдэвам, а пазней стаў вывучаць С# і пісаць на ёй праграмы. У маёй ВНУ няшмат напрамкаў, таму ты вывучаеш базу на «інфарматыцы», а пасля можаш узяць дадатковыя прадметы.

У мяне вялікія чаканні ад вучобы, я вельмі хачу пайсці ва ўніверсітэт і вучыцца таму, пра што марыў. Хачу займацца больш. Ведаю, што будзе цяжка, але таксама крута і цікава.

Рашэнне вучыцца ў Польшчы я прыняў яшчэ ў 9 класе, тады ж пачаў вучыць мову. У той момант студэнтам замежных ВНУ яшчэ давалі адтэрміноўку ад службы ў войску. Цяпер — не.

Я зразумеў, што трэба ўмець адпускаць мінулае і рухацца далей, бо калі жывеш у камфорце, ніякага прагрэсу не будзе. І стварыўшы самому сабе дыскамфорт, можна рухацца далей і расці, тым больш у Еўропе. Я прыняў для сябе, што шляху назад у мяне няма.

Што трэба было для паступлення ў акадэмію:

• атэстат і сертыфікаты ЦТ і ЦЭ;
• а таксама моўная сумоўе (паколькі ў мяне «карта паляка», то мне не трэба было яе здаваць).

На аснове атэстата ствараецца конкурс, выбіраюць з тых, хто паступае. Мой бал атэстата — 9,6; ЦЭ па рускай я здаў на 93 балы, па матэматыцы — на 83, бал ЦТ па англійскай — 73. Паступіць насамрэч было нескладана, кажуць, што ўсё вырашаецца ўжо ў часе вучобы: за першы год шмат людзей альбо пакідаюць факультэт, альбо адсейваюцца.

Навучанне ў акадэміі платнае, кошт — 5000 еўра на год. 

Я думаў пра тое, кім буду пасля заканчэння акадэміі, — мяне прыцягвае сфера бэкэнд у вэб-распрацоўцы, можа быць, я стану .Net-распрацоўшчыкам. А можа, у ходзе навучання яшчэ нешта для сябе адкрыю. 

Міхаіл: «Думаю застацца ў Польшчы, пакуль у Беларусі не зменіцца палітычнае становішча»

— Паступіў сёлета ў польска-японскую акадэмію ІТ, спецыяльнасць, якую абраў, — інфарматыка. 

Гэта прыватная ВНУ. Мой выбар быў абумоўлены тым, што для паступлення ў іншыя ВНУ, напрыклад, палітэхніку або ўніверсітэт у Варшаве, патрабуюцца вынікі ЦТ або ЦЭ па матэматыцы, фізіцы або інфарматыцы — а гэтага ў мяне няма. 

Я скончыў школу яшчэ ў 2020 годзе, і мне для паступлення патрэбныя былі хімія і біялогія. Я адвучыўся 3 курсы ў беларускай ВНУ, а потым вымушаны быў з’ехаць у Польшчу. 

Паспрабаваўшы сябе ў практычнай біялогіі, я зразумеў, што мне гэта не вельмі падабаецца, хоць сам прадмет быў мне цікавы. У 2021 годзе я зацікавіўся кібербяспекай. Цяпер вучуся на курсах ад Hack The Box і трохі на TryHackMe. Калісьці яшчэ купляў курсы ад Skillbox па кірунку кібербяспекі, але па якасці яны не вельмі.

Яшчэ ў мяне быў варыянт паступіць ва Уроцлаўскую палітэхніку на спецыяльнасць кібербяспека — там таксама не патрабуюцца сертыфікаты аб здачы ЦТ. Але я адмовіўся ад гэтай ідэі, бо жыву ў Варшаве — навошта ж ускладняць сабе жыццё, калі ёсць альтэрнатыва. І яшчэ: без сертыфікатаў аб здачы ЦТ там лёгка прайграць у гонцы пры падліку балаў.

Для паступлення ў польска-японскую акадэмію ІТ мне патрэбны быў стандартны набор дакументаў:

• школьны атэстат і яго апастыль;
• пара даведак са школы, якую я скончыў, — пра пройдзеныя тэмы па прадметах і пра тое, што школа рыхтуе да паступлення ў ВНУ;
• пераклады ўсіх дакументаў. 

Настрыфікацыю можна зрабіць у Kuratorium Oświaty.

Беларускія школы даведкі даюць не вельмі ахвотна, часам ігнаруюць запыты. І, наколькі ведаю, беларусам часта прыходзяць адмовы ў выдачы гэтых даведак. Але міністэрства адукацыі Польшчы дазволіла падаваць пераклады адмоў, калі яны прыйдуць замест даведак. Я асабіста, каб атрымаць даведкі, пісаў праз для звароты грамадзян. Што школа рыхтуе да паступлення — у выніку атрымаў. А па другой пакуль яшчэ чакаю якога-небудзь адказу. 

Кошт першага года навучання ў Акадэміі — 4000 еўра, на другім-трэцім курсе навучанне будзе даражэйшае, калі я не памыляюся, а на чацвёртым — таннейшае. 

Па заканчэнні акадэміі я хацеў бы працаваць у сферы кібербяспекі, у прыватнасці — тэсцерам на пранікненне / red team, мяне цікавіць «этычны хакінг».

Ёсць кампаніі, якія прадастаўляюць паслугі аўдыту бяспекі, — там можна наняць людзей, якія легальна ўзламаюць сістэмы тваёй кампаніі, знойдуць уразлівасці, напішуць справаздачы з апісаннем праблем і дадуць парады, як выправіць уразлівасці.

Таксама «этычны хакінг» — гэта ўдзел у праграмах Bug Bounty: любы ахвотны можа паспрабаваць сябе ў пошуку ўразлівасцяў у прадуктах кампаніі, якія яны выкладваюць на спецыяльных платформах. Потым гэтыя ахвотныя, калі кампанію задаволіць іх праца, заплацяць грошы. Сярод такіх пляцовак — HackerOne.

Ну і я думаю застацца ў Польшчы, як мінімум датуль, пакуль у Беларусі не зменіцца палітычнае становішча — а там ужо буду глядзець па абставінах.

Калі вы або вашыя дзеці-студэнты паступілі гэтым летам у тэхнічныя ВНУ ў Беларусі, напішыце нам у бот — гэта ананімна.