«На бескарыснае — мінімум 500-1000 еўра на месяц». На што і колькі выдаткоўваюць айцішнікі-шапаголікі?

«Хлопец на пункце выдачы пасылак ужо знае мяне па імені»

Дзіяна, мабільная распрацоўшчыца:

— Зразумела, што я шапаголік, калі пераехала ў Нідэрланды і ўбачыла, што такое сапраўдныя распродажы. З гэтага ўсё пачалося — я не магу прайсці міма рэчы з класным дызайнам, у добрым стане і за капейкі. 

Купляю ў асноўным вопратку, але таксама кнігі, аксесуары і нават мэблю. Крамаў я не люблю, а вось анлайн-шопінг толькі спрыяе пагаршэнню сітуацыі. Але я стараюся зрабіць крок у бок sustainability і шоплюся на Vinted. На месяц магу выдаткаваць да 100 еўра. Здаецца, што гэта няшмат, але на Vinted за гэтыя грошы можна купіць процьму рэчаў.

Мне не падабаецца ўсведамляць той факт, што я залежная ад адчування, якое дорыць мне шопінг. Але самое пачуццё прыемнае: я як паляўнічая, чакаю, калі класная штучка з’явіцца ў праграме.

Не магу ўспомніць ніякіх безразважных або вельмі дарагіх пакупак. Калі і было штосьці вар’яцкае, то пасля куплі я адразу такую рэч вяртала — з гэтым тут ніколі няма праблем. Усё, што я пакідаю, мне падаецца патрэбным, і я гэта потым хачу насіць або нашу. Мая праблема як шапаголіка не ў сумах і непатрэбнасці зробленых пакупак, а ў колькасці або нават бясконцым патоку патрэбных на маю думку рэчаў.

Ну і так, да пераезду гэта не было праблемай — я купляла рэчы, але ніколі ў такой колькасці і не выдаткоўваючы столькі часу на пошук.

«26 міліметровы Rolex у pearl-выкананні — не змог прайсці міма!»

Міхаіл, фулстэк-распрацоўшчык:

— Я шапаголік. Мне шмат што падабаецца: дэвайсы, адзенне, красоўкі, ювелірныя вырабы і гэтак далей. Я стараюся не адмаўляць сабе ў куплі таго, што мне або маёй жонцы прыйшлося па душы. Яшчэ я люблю рабіць падарункі, таму таксама шмат грошай выдаткоўваю на іх. 

Купляю што-небудзь практычна штомесяц. Я б сказаў, што мы выдаткоўваем на «бескарыснае» мінімум 500-1000 еўра на месяц (жывем у Нідэрландах). Калі трэба штосьці дарагое, то ці бярэм «у доўг» са сваіх жа зберажэнняў, ці збіраем пару месяцаў: добры гадзіннік, напрыклад, з праграмісцкай зарплаты не купіш, таму прыходзіцца збіраць спачатку.

Ці бываюць месяцы без такіх пакупак — так, але ў асноўным тады, калі мы адкладаем на штосьці дарагое — той жа гадзіннік або цікавую сумку.

Самая дарагая мая пакупка — гадзіннік на 8 сакавіка жонцы. Вельмі спадабаўся — 26 міліметровы Rolex у pearl-выкананні, такога ўжо шмат гадоў не выпускаюць. Не змог прайсці міма! 

Мне падабаецца сам працэс купляння, аднак я стаўлюся да ўсяго ўтылітарна і асабліва не клапачуся пра стан. Але пры куплі ці то эндарфін выпрацоўваецца, ці то яшчэ што. Напэўна, гэта звязана з побытам, які ператварыўся ў руціну (дом-праца-дом, часам адпачынак) — і пакупкі дадаюць як быццам нейкую разнастайнасць. 

«Купіла сабе сем рэчаў — а заплаціла менш за 100 рублёў»

Марыя, тэсціроўшчыца:

— Шапаголікам я стала года паўтара як. Да гэтага купляла сабе штосьці — але ў цэлым не бачыла ніякай праблемы. 

Пасля 2020 я нібы ўпала ў анабіёз — не купляла сабе новай вопраткі, не балавала сябе дробязямі. Было такое пачуццё, што не час радавацца. Адзін раз летам паглядзела, што ўсе мае майкі нікуды не падыходзяць — зайшла ў найбліжэйшы сэканд, узяла парачку нават без прымеркі. 

«Прачнулася» я вясной 2023 года. Выйшла ад доктара — і раптам лінуў дождж. Забегла ў найбліжэйшую краму, каб перачакаць лівень — а там якраз быў распродаж. Я перамерала ўвесь асартымент і купіла сабе сем рэчаў — а заплаціла менш за 100 рублёў. Дзяўчына-прадавачка абяцала яшчэ зніжку, калі падпішуся на акаўнт крамы ў Instagram. Чаму б і не?! 

Я стала сачыць за іх аглядамі ў Instagram, прыязджаць за ўпадабанымі рэчамі ў дні прывозаў. Потым падпісалася і на іншыя стокі.

Я ведаю ўсе стокі Мінска, распазнаю рэчы розных марак па калекцыях. Улетку ездзіла ў адпачынак у Германію і Францыю, там шпацыравала па крамах, прымярала рэчы і думала: «А вось цябе я забяру дзесьці праз паўгода ў Мінску — і ўжо па іншай цане». І так, навіна пра тое, што ў Беларусь больш не будуць вазіць сэканд- і стокавыя рэчы з Еўропы, мяне вельмі знервавала. 

У якасці замены разглядаю для сябе Aliexpress, але гэта дрэнная замена, скажу шчыра: на маю фігуру не ўсё садзіцца ідэальна, так што я люблю прымяраць рэчы перад купляй. 

На месяц я выдаткоўваю на пакупкі каля 1000 рублёў — гэта і няшмат, і шмат адначасова. Няшмат, бо першапачаткова гэтыя рэчы каштавалі значна даражэй — на 60-70%. А шмат, бо нескладана ўявіць, у якіх аб’ёмах я купляю. Я ўжо спрабую абмяжоўваць сябе, але ўвесь час зрываюся. Заходжу «проста паглядзець», а потым: «Ой, ну хоць бы шкарпэтачкі куплю» або «ну піжаму жа ж можна абнавіць». 

Не ведаю, як з гэтым змагацца і ці трэба, бо пакупкі дораць мне радасць, якой вельмі не хапае ў маім жыцці.

«Руководитель. Питаюсь в офисе». Как айтишники тратят мизер — и на что копят

По теме

«Руководитель. Питаюсь в офисе». Как айтишники тратят мизер — и на что копят

Какие подарки от компаний айтишники перепродают на барахолке

По теме

Какие подарки от компаний айтишники перепродают на барахолке