4 верасня ў Варшаве DZ CLUB арганізаваў сустрэчу мясцовага ІТ-кам’юніці з Юрыем Мельнічкам. Гутарылі пра інвестыцыі ў крызіс, дэглабалізацыю, перспектывы АІ і многае іншае. Выбралі самае цікавае.
Дарэчы, ужо ў найбліжэйшы чацвер, 19 верасня, у DZ CLUB сустрэча з Арсенем Краўчанкам — адным з галоўных беларускіх спецыялістаў у галіне AI. Падрабязнасці тут.
4 верасня ў Варшаве DZ CLUB арганізаваў сустрэчу мясцовага ІТ-кам’юніці з Юрыем Мельнічкам. Гутарылі пра інвестыцыі ў крызіс, дэглабалізацыю, перспектывы АІ і многае іншае. Выбралі самае цікавае.
Дарэчы, ужо ў найбліжэйшы чацвер, 19 верасня, у DZ CLUB сустрэча з Арсенем Краўчанкам — адным з галоўных беларускіх спецыялістаў у галіне AI. Падрабязнасці тут.
Юрый Мельнічак — тэхналагічны прадпрымальнік, венчурны капіталіст, адзін з першых інвестараў Vochi (набыты кампаніяй Pinterest), заснавальнік праектаў maps.me (набыты Mail.Ru), AIMATTER (набыты Google), Rainbow.ai, Doctorina, а таксама інвестыцыйнай фірмы Melnichek.Investments (Gero, NaNotics, Daedalean).
— Венчурныя фонды, хоць і скараціліся напалову, усё ж засталіся. І праекты, якія хутка растуць па важных метрыках, грошы атрымаюць.
Але цяпер час стартапаў, якія развіваюцца не на вялікіх венчурных грошах, а на грошах заснавальнікаў альбо на значна меншых грошах інвестараў, зрэшты, першы час.
Дзякуючы LLM (Large Language Model — dev.by) і AI рабіць стартапы стала танней. Маленькімі камандамі можна дасягаць ашаламляльных вынікаў, якія яшчэ два гады таму былі немагчымыя. Да таго ж Microsoft, Google, Amazon па-ранейшаму даюць вялікія крэдыты на выкарыстанне сваіх хостынгаў. На іх цалкам можна пабудаваць proof of concept. На маштабаванне можа не хапіць, але прататып можна зрабіць самому практычна без бюджэту.
Грошы грашыма, але з’явілася чароўная скрыначка з «джынам», якому можна загадваць жаданні. Праўда, як і ў казках, джын не заўсёды робіць роўна тое, што ты просіш. І ёсць праблема, як абараніцца ад капіявання. Але магчымасці ўсё роўна каласальныя. Найлепшы час, каб пачаць стартап.
— Залежыць ад інвестараў. Але ў цэлым у цяжкія часы ўсе схіляюцца да выручкі, юо на яе можна выжыць. Але ёсць інвестары, якім цікавы рост.
— Зразумела, што свет стаў фрагментавацца: Кітай — асобны рэгіён, Расія — асобны, Захад — асобны. Магчыма, нават Еўропа пачынае аддзяляцца ад Амерыкі. Але мне ўсё роўна сімпатычная ідэя рабіць праекты адразу на ўвесь свет: лакалізаваць рашэнне пад іншыя мовы і краіны лягчэй, чым з нуля вырашыць задачу.
— Я вельмі спадзяюся, што ў ЗША зменіцца ўлада, іх эканамічная палітыка, і праз год свет вернецца да ранейшага эканамічнага росту. Гэта маё wishful thinking.
Лічу, што пры Трампе эканамічная сітуацыя ў Амерыцы была лепшай. І калі Трамп пераможа, яна стане лепшай. Байдэн прапаноўваў увесці суперпадатак для багатых, прычым у іх лік трапілі б нават праграмісты Google. Гэты падатак выклікаў бы яшчэ большы адток капіталу з ЗША, і гэта прывяло б да яшчэ большага эканамічнага спаду.
Думаю, што ў выніку пераможа нешта разумнае. І калі пачнецца новы эканамічны цыкл, эканоміка нарэшце вернецца да росту.
— Калісьці была ідэя адкрытага вэбу: усё, што мы выкладваем у інтэрнэце, належыць чалавецтву. Гэта спарадзіла шмат новых бізнэсаў, у тым ліку Google як пашукавік па адкрытым інтэрнэце. І гэта шмат у чым спарадзіла бягучы AI, які быў натрэніраваны на адкрытым інтэрнэце.
Калі б не было адкрытага вэбу, то ніякага б AI не было. У гэтым сэнсе мяне хвалюе, што бягучыя сістэмы будуюцца як закрытыя. Facebook нельга кроўліць, нельга натрэніраваць што-небудзь на фэйсбучных пастах. Telegram таксама неадкрытая сістэма, праз гэта няма глебы для росту кампаній, якія стануць будучымі «гугламі».
Аднак ёсць чароўны AI, з якім проста будаваць прадукт. Open AI натрэніравала мадэль, і цяпер з імі судзяцца ўсе каму не лянота. Але іншыя дыстылююць мадэль Open AI. Яны задаюць ChatGPT пытанні, атрымліваюць адказы і на іх натрэніроўваюць сваю маленькую мадэль. Такім чынам Open AI абараняе іх ад судоў.
— Бо калі ты называешся беларускім аднарогам, то ў цябе рог спілоўваюць (смех у зале). Мультыплікатар да ацэнкі адразу становіцца ніжэйшым.
Адная справа я, і іншая справа — кампанія. Я проста не разумею, як гэта [беларускае паходжанне] можна схаваць. Кампаніі прасцей: можна перавезці офіс, супрацоўнікаў, інтэлектуальную ўласнасць і сказаць, што мы — тутэйшыя. Нацыянальная прыналежнасць людзей значэння не мае.
Але калі ты рыхтуешся прыцягваць вялікія замежныя інвестыцыі або рыхтуешся выходзіць на IPO, дзе будзе шмат кваліфікаваных інвестараў, то чым менш у цябе сувязяў з тым, што зніжае ацэнку, тым лепш. EPAM жа таксама не пазіцыянуе сябе як беларуская кампанія. Проста цяпер усе бачаць у гэтым рызыкі. І гэта ў момант адбіваецца на кошце, асабліва калі кампанія публічная.
Я да гэтага [утойвання беларускіх каранёў] стаўлюся так: сам не хаваю, але зусім не асуджаю тых, хто хавае. Зразумела, чаму яны гэта робяць. Ці ўплывае гэта неяк на Беларусь, стан яе эканомікі ці палітыкі? Наогул не ўплывае.
Нацыянальная ідэнтычнасць для мяне не першая і не галоўная. Я хутчэй чалавек, чым беларус.
З Беларусі кампаніяй ужо так проста не пераехаць. Але і патрэбы такой ужо, напэўна, няма. У нас у Польшчы ёсць кампанія з фаўндарам і супрацоўнікамі з Беларусі, і нейкага прыгнёту мы не адчуваем.
Калі ўмовы стануць дрэннымі, то будзем будаваць кампанію не ў Польшчы. Ёсць яшчэ Германія, Кіпр, Англія, краіны Азіі. У мяне кампанія (гаворка, відаць, пра стартап Gero — dev.by) пераехала ў Сінгапур.
Зразумела, што Польшча — суперблізкая і зразумелая для нас культура, пераехаць сюды камфортней за ўсё. Выбар краін звузіўся, але яшчэ ёсць. Аднак пакуль я не адчуў негатыўнага стаўлення тут ні да сябе асабіста, ні ў плане бізнэсу. Калі будзе некамфортна, паедуць далей.
Ёсць людзі, і ёсць дзяржавы. Мне здаецца правільным, каб людзі ставілі дзяржавы ў пазіцыю канкурэнцыі. Прапануйце мне ўмовы, і калі вы мне падыходзіце па культуры, палітыцы, эканоміцы, вайбу, я паеду да вас. Калі вы сапсуецеся, я паеду ў іншае месца. Гэтая тая сіла, якая будзе рабіць дзяржавы прыдатнейшымі для жыцця.
— Паглядзім. Робататэхніка моцна адстае ад AI. Калі ў вобласці AI задаюцца пытаннем, ці зможа чалавек адрозніць карцінку, зробленую генератыўнай сеткай, ад фатаграфіі або карціны мастака, то ў робататэхніцы ўсё яшчэ актуальная задача для робата ўставіць ключ у дзвярны замок, павярнуць і адкрыць дзверы. Гэта ўжо магчыма, але далёка ад гэтага робататэхніка не сышла. Так што рабочыя спецыяльнасці пакуль яшчэ ў бяспецы.
Для мяне цяпер галоўнае — тыя новыя магчымасці, якія дазваляюць зрабіць свой бізнэс. Ніколі не было лепшых магчымасцяў.
— А калі ўсё ж з’яўляецца мадэль, якая спраўляецца з масай задач лепш за чалавека?
— Пойдзем жыць у віртуальную рэальнасць, будзем гуляць у камп’ютарныя гулькі, займацца творчасцю.
— А адкуль будуць грошы?
— Грошы ж забяспечаныя эканамічнай дзейнасцю. Калі мадэль заменіць сабой эканамічную дзейнасць, то апошнюю будзе прасцей маштабаваць.
— Ты казаў, што цяпер не так важнае ўменне ствараць прадукты, як разумець, што трэба рабіць.
— Ну так. Калі раней без праграмістаў было зусім немагчыма стварыць ІТ-прадукт, цяпер крыва-коса, але ўсё ж такі можна, то далей гэты бар’ер будзе толькі разбурацца. Нават сярод маіх знаёмых ёсць людзі, якія праграмуюць з дапамогай Anthropic: кажуць яму, што зрабіць, капіпасцяць код, потым глядзяць на памылкі.
Калі раней стартапу быў патрэбны тэхнічны фаўндар, які набіраў праграмістаў, то цяпер прадукцыйнасць працы праграміста вырасла і сталі важнейшымі яго бізнэсовыя і прадуктовыя кампетэнцыі. Мяне, напэўна, захэйцяць за гэта.
— Значыць, прафесія праграміста можа знікнуць?
— Не ў найбліжэйшыя некалькі гадоў. Але патрэба ў праграмістах будзе зніжацца.
— У якую ж прафесію світчыцца?
— Сёлета гэта промпт-інжынер. Можна за тыдзень навучыцца фармуляваць запыты і далей тварыць магію. Можна зрабіць кучу прадуктаў, калі навучыцца правільна пісаць промпты і на скотчы зматаць некалькі кампанентаў.
На доўгім адрэзку карціна такая: калісьці былі сямейныя бізнэсы [якія перадаваліся па спадчыне], потым яны сышлі, але чалавек стаў выбіраць прафесію на ўсё жыццё. Цяпер людзі мяняюць прафесію на працягу жыцця, і далей гэты трэнд будзе толькі ўзмацняцца.
У адным стартапе ў нас раней была канцэпцыя: нам патрэбныя людзі, якія добра робяць тое, чаго раней ніколі не рабілі. Гэта добры базавы навык. З ім не прападзеш.
— Я вялікі фанат біятэху. Там шмат задач, якія трэба вырашыць. Штука, якая вырашыць праблему старэння, стане супердарагой кампаніяй, таму што створыць велізарны цэнз свету.
ДНК — гэта таксама праграмны код. Калі мы навучымся на ім праграмаваць, нам адкрыюцца шляхі да спынення старэння, адмену хвароб, удасканалення сябе. Магчыма, адбудзецца нейкае зрошчванне людзей з камп’ютарамі.
Нас 8 млрд чалавек, і толькі 50 млн памрэ не праз старэнне, а астатнія — праз старэнне. Праз старэнне цяпер памірае больш людзей, чым дыктатары забілі за ўсю гісторыю чалавецтва. Калі лічыць жыцці, то гэта [старэнне] самая важная праблема, на фоне якой нішто практычна не важнае.
Сучасны навуковы рэсёрч паказвае, што можна хутчэй не затармазіць старасць, а расцягнуць дарослы век, перыяд прадукцыйнага жыцця, пакуль лядашчасць яшчэ не наступіла, і далей — калі даляцець да суседніх планет, то па-за межамі нашай зорнай сістэмы можна жыць нашмат даўжэй.
— А хто пенсіі будзе плаціць?
— Робаты ж будуць працаваць.
— А рэсурсаў хопіць?
— Важныя ж толькі матэрыя і энергія. І таго, і іншага на планеце супершмат. «Тэрмаядзерны рэактар» пад бокам, генеруе энергію і нам яе дасылае, пытанне толькі ў нашай магчымасці ўсё апрацоўваць.
— Нават калі чалавек застаецца ў прадуктцыйным стане, ментальна ён жа ўсё роўна састарваецца. Ён можа стаць не вельмі прыемным чалавекам.
— Гэта цікавае пытанне, наколькі людзі захрасаюць праз старэнне мозга, а наколькі праз тое, што ўкараніліся ў сваёй сістэме. Я не бачу праблемы [у тым, што людзі жывуць нашмат даўжэй], я хацеў бы, каб мае бацькі пражылі даўжэй, вялікія навукоўцы пражылі даўжэй, дый наогул каб людзі жылі даўжэй.
Мне здаецца, тады людзі перастануць жыць па прынцыпе «пасля нас хоць патоп», і глабальныя праблемы будуць лягчэй вырашацца.
— А ты сам нешта ўжываеш супраць старэння?
— Наогул нічога. (Смех у зале). Я дачакаюся цяжкай фармакалогіі. Думаю, яна з’явіцца цягам найбліжэйшых 20 гадоў. Калі на працягу гэтых 20 гадоў не атрымаць першай хваробы, якой азнаменоўваецца старасць (рак, дыябет 2-га тыпу і г. д.), то з’явяцца вельмі добрыя шанцы дажыць да моманту, калі жыццё будзе падаўжацца хутчэй, чым скарачацца.
Таму цяпер трэба прыкласці намаганні, каб не атрымаць узроставую хваробу.
Пацешны факт: храсткі растуць увесь час. Нават калі спыніць старэнне, нос і вушы працягнуць расці. Трэба будуць наступныя лекі, якое спыніць гэты рост.
— З якой верагоднасцю мы дажывем да 100 гадоў?
— Большая частка людзей тут памрэ ва ўзросце 100+. Калі толькі не ўсе мы адразу (калі не здарыцца атамнай вайны).
— Аблігацыі не па мне, гэта нізкадаходная рэч. На рынку акцый верасень, кажуць, самы дрэнны месяц у годзе. А далей будуць нейкія палітычныя ўзрушэнні — пакуль незразумела, хто прыйдзе да ўлады ў ЗША.
Пакуль працэнтныя стаўкі высокія, я проста паклаў грошы ў банк на дэпазіт, і мне добра.
Гэта тыднёвыя дэпазіты, то-бок максімальны час разблакоўкі грошай — тыдзень.
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
с биотехом чую длительное время будет убыточно и долго, и скорее всего в стенах крупных корпораций, потому как не все что работает на мышах будет работать на человеке, а что бы проверить как это работает на человеке, придется проводить довольно антисоциальные, антигуманные и жестокие генетические эксперименты на человеческих эмбрионах. И эту жестокость можно будет обосновать только в одном случае - когда она неразрывно связана с изменением генома для лучшей адаптации для длительных перелетов, выживаемости, вертильности в условиях дальше орбиты земли.
Каментарый скрыты за парушэнне правілаў каментавання.
Правила тут, их всего 5
Каментарый скрыты за парушэнне правілаў каментавання.
Правила тут, их всего 5
Делать стартапы на свои? Это как, ведь вся идея стартапа в том, чтобы выбить деньги и разрабатывать на них какую-нибудь хрень пару лет, а потом когда деньги кончатся, разбежаться и замутить новый стартап. Большинство стартапов не взлетает, куда туда свои деньги вкладывать, стартап это как лотерейный билет на венчурные деньги.
Распил напечатанных денег под яркую вывеску "инноваций".
Бывает работаешь в Гугле 10 лет над картами - потом уходишь и неожиданно выпускаешь свои карты. Потом идешь к Гурскому и через откат топам мэйл.ру продаешь слабо рабочий продукт.
Вот это называется СТАРТ-АП и рабочая схема.
А вот после можно и рассуждать как надо и кому надо...
Ну и основное правило стартапов - никогда на свои не делать. А если пойдет - аккуратно говоришь что не пошло, и далее меняешь вывеску и в дамки.
Только так все работают и никак иначе
Ну и на реальное продление жизни тебе понадобится ярд - за меньше никто ничего делать не будет. Если оно еще появится - ибо это единственное что надо, и никто им делится даже за 10 ярдов не будет
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 16 верасня 2024, 15:14
Бытует мнение что эликсир молодости в некоторой форме уже существует и называется адренохром. По другому мнению Украина была (и остается) крупнейшим поставщиком био материалов для этой терапии.
Напрасно минусуют. Вот сейчас предложи директорам и менеджерам белорусского айти целебный адренохром и так чтобы гарантированно не было никаких проблем с законом, сколько из них отказалось бы? Я думаю меньше 10 процентов.
Про стартапы он прав. Сейчас проще стало и можно пилить в одиночку. Но все равно стартапы свои будут пилить единицы. Люди боятся делать что-то свое и любят отсутствие риска.
Не в страхе дело, а в лени и переоценке или недооценке своих возможностей.
Но в 98% - лень :)
в 98% это risk aversion. люди в сием нестабильном мире больше не желают рисковать. сегодня у тебя стартап и куча головной боли а завтра война и деньги кончились и ты с голой ж и кучей долгов и наемных рабочих которых тебе надо лично увольнять
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 17 верасня 2024, 06:05
Я про "делать идею без привлечения внешних заимствований своими силами", а не про привлекать чужие средства на развитие бизнеса, да ещё если и территориально находится в регионе с критически высоким риском.
"делать идею без привлечения внешних заимствований своими силами" - так это же просто хобби тогда, а не бизнес
MVP всегда можно своими силами сделать и совершенно на других условиях искать инвесторов. Когда есть что то готовое это не то же самое что на словах намахать идею сказав "мамой клянусь должно работать" надеятся что кто то денег даст. когда есть MVP - для заинтересованных сторон закрыта часть рисков с поиском инженеров которые знают и умеют и есть то, что можно пощупать и проверка основных гипотезы уже не х00.000к$ стоит, а всего пару десятков К$
Мне подход Мельничека импонирует лишь тем, что он готов ввязываться в безбашенные авантюры. И, да, я тоже верю в будущее Biotech. А вот подход "запилим на коленке своими силами без венчура" - вообще никак не импонирует. Biotech так не работает. Организм человека - это не мобильный стартап с кроссвордами. Нужны данные, причём хорошо очищенные, от сертифицированных лабораторий. Причём завлабы должны быть лояльными и понимающими свой профит от технологии, иначе на чистку данных больше денег будет потрачено. И ещё куча ньюансов. Месячные предсказывать по мнениям и данным от пользователей (пользовательниц), пусть и с привлечением квалифицированных консультантов, - это одно. А экспрессию генов размотать без лабораторий и экспериментальной базы - это совсем другое.
"Что важнее для стартапа — выручка или рост?"
Непонятно. Если стартап растет, значит растет и ревенью (выручка). Как одно другому можно противопостовлять. И да, органический рост на ранней стадии для софтверных стартапов - это главный показатель, по которому оцениваются перспективы компании.
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 17 верасня 2024, 01:41
а какая была выручка фейсбука на стадии «роста»?
У Facebook бизнес модель advertising. При этой модели конечно важен рост юзеров, которые не платят за пользование продуктом, т.к. сами являются "продуктом", который продаётся рекламодателям.
В статье противопоставление роста юзеров и выручки, что неправильно. Если бы автор хотел сравнить бизнес модели, то другое дело.
Если у стартапа бизнес модель не advertising, то рост юзеров фактически означает и рост ревенью. За пределами бесплатной базовой версии при freemium.
у Facebook не было никакого advertising на стадии "роста"
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 18 верасня 2024, 02:57
Есть фаза роста пользователей, а дальше либо среда создаёт контролируемый рынок сбыта чего либо, либо сами непосредственные участники готовы платить за полезные функции сервиса
Так отчасти бывает при freemium для базовой версии. Но если бизнес модель у стартапа не advertising, то продукт в абсолютном большинстве случаев надо продавать с момента запуска.
да, это и имел в виду.
Напомнило IT Crowd.
"Gentlemen. When I first started Reynholm Industries, I had just two things in my possession: A dream...and six million pounds"
Интересно послушать этого человека, несколько месяцев тому назад Чалому он давал годное интервью. Хотя не во всем можно согласится.
"Я скорее человек, чем беларус. " - ну так понятие "беларус" уже включает понятие "человек", т.е. это утверждение ни о чем не говорит. Но напоминает мне одну мою знакомую - прожила в штатах н лет, и теперь называет себя человеком мира. Потому что, так же как автор, относится к своим корням, с одной стороны, а с другой, в американцы как-то язык не поворачивается себя записать (уехала в зрелом возрасте). Но если это человек мира - значит завтра он может спокойно ехать в Монголию и жить там пару лет. А потом в Кению... Не едет. Ну так это просто манкурт. Так же мерзко, как и те, кто скрывают свою национальность (любую).
Плюсую за "манкурт".
Прекрасно описывает этих "граждан мира", цифровых кочевников и тому подобное, что стыдяться что они дети СССР и сформировались как личности (найди себя) в тоталитарной Белоруси, депрессивных городах, пьющих семьях, криминальной среде и бедноте.