«Я не хранічны жлоб». Айцішнікі тлумачаць, як трэба эканоміць
Пагутарылі з айцішнікамі, якія вельмі мала трацяць або літаральна на ўсім эканомяць: у Беларусі і за мяжой.
Пагутарылі з айцішнікамі, якія вельмі мала трацяць або літаральна на ўсім эканомяць: у Беларусі і за мяжой.
«Ад пачатку адносін навучаю дзяўчыну сваім фінансавым звычкам»
Янка, .NET-распрацоўшчык, досвед у ІТ — 12 гадоў:
— Не ведаю, ці лічыцца гэта як вельмі мала, але, жывучы ў Тбілісі, укладваюся дзесьці ў $800 на месяц. Жывучы ў Мінску, траціў каля $300-400, што праўда, жыў пры гэтым адзін ва ўласнай кватэры.
Але пра ўсё па парадку. У мяне заўсёды былі даволі сціплыя матэрыяльныя запыты. Атрымаўшы 12 гадоў таму сваю першую айцішную зарплату, купіў на яе долары і склаў у схованку, працягваючы аплачваць бягучыя выдаткі са стыпендыі. На той момант, дарэчы, са студэнцкіх прыработкаў паспеў назбіраць каля $3000. Што праўда, жыў з бацькамі — так што мне было дзе жыць і што есці, але, напрыклад, адзенне сабе, пачынаючы ад паступлення ва ўніверсітэт, ужо купляў з уласных грошай.
Гэтая няхітрая фінансавая звычка, калі я траціў толькі стыпендыю (яна складала каля $100 на той момант), а заробак пры атрыманні адразу ж пераводзіў на банкаўскія дэпазіты, захавалася ў мяне аж да заканчэння магістратуры, калі адкладзеных такім чынам грошай хапіла на куплю машыны з салона.
Машыну, дарэчы, узяў цалкам у рублёвы крэдыт, трымаючы грошы на доларавым дэпазіце, што дазволіла яшчэ трохі выйграць на дэвальвацыі 2015–2016 гадоў. Мне тады кожны сустрэчны спрабаваў даказваць, што машына — гэта чыстая страта, быццам бы яна, выязджаючы з салона, губляе ледзь не траціну кошту, і што таксі нашмат выгаднейшае, але ў выніку я змог яе выгадна прадаць перад ад’ездам з Беларусі ў 2022 годзе. За сем гадоў пакупка страціла ў кошце дзесьці $1,5 тысячы.
З машынай прыйшлі дадатковыя выдаткі, але і стыпендыя падрасла: цяпер я вучыўся ў аспірантуры і мог разлічваць амаль на $200. Заробак адразу пасля атрымання пералічваў на пагашэнне крэдыту, доларавую «заначку» расчахляў толькі ў самым крайнім выпадку. Універсітэт яшчэ і закрываў патрэбу ў падарожжах: за кошт ВНУ ў сярэднім раз на год атрымоўвалася куды-небудзь з’ездзіць, у тым ліку пабываў, напрыклад, у Кітаі, выдаткаваўшы мінімум сваіх грошай.
У 2017 годзе, карыстаючыся спадам на рынку нерухомасці, набыў сваю першую кватэру. Недалёка ад цэнтра, новабудоўля, стан горшы за нулявы, але затое вельмі выгадна. На найбліжэйшыя два гады ўграз у рамонце, які здаваўся бясконцым і пажыраў практычна ўсе грошы — на асабістыя патрэбы пакідаў сабе самы мінімум.
Пачаўшы жыць самастойна, я застаўся верны сваім фінансавым звычкам, пакідаючы сабе на выдаткі $300-400, а ўсё, што выходзіла зверху, — інвеставаў.
Прычым, калі трэба было абнавіць тэхніку, на яе пачынаў збіраць загадзя, адкладаючы ўжо ў аператыўны рэзерв з гэтай сумы. Што праўда, абнаўляў яе вельмі рэдка, толькі калі старая альбо ламалася, альбо станавілася практычна непрыдатная да выкарыстання. Напрыклад, мой першы смартфон пражыў 4,5 гады, цяперашняму цяпер ужо 3 — і без крайняй неабходнасці абнаўляць яго не планую.
У пандэмію трат стала яшчэ менш. Цяпер, падымаючы свае запісы выдаткаў, бачу, што ў некаторыя месяцы 2020–2021 гадоў выходзіла каля 600 рублёў за ўсё.
На пачатку 2022 года я планаваў не працягваць кантракта на працы і зладзіць сабе працяглы адпачынак — жыць толькі з пасіўнага прыбытку, які на той момант ужо складаў каля $1000. Але, на жаль, маім планам не наканавана было спраўдзіцца — а я сам апынуўся ў Грузіі.
Тут варта зрабіць невялікае лірычнае адступленне і расказаць пра тое, што парушала ідылічную карціну: пра дзяўчат. Пры знаёмстве я сумленна расказваў пра свае фінансавыя звычкі, але пры гэтым тры разы ў мяне развальваліся адносіны праз адмову ўтрымліваць дзяўчат.
Я ніколі не хаваў свайго даходу ад іх, і кожны раз сітуацыя развівалася прыкладна па адным сцэнары: дзяўчына разумела, што мой даход у разы (а то і на парадак) перавышае яе ўласны, вырашала, што на гэтыя грошы мы можам пражыць удваіх, і пры абмеркаванні ідэі з’ехацца выяўляла жаданне сысці з працы і пачаць жыць на мае грошы.
Пасля адмовы ў ход ішла цяжкая артылерыя: крыкі, слёзы, абразы, «Ды ты не мужчына!», пагрозы разарваць адносіны або сысці «налева».
Аднойчы гэты канфлікт разгарэўся пасля двух гадоў шчаслівых, як мне здавалася, адносін. Яшчэ ў некалькіх выпадках канфлікты вакол маіх грошай пачыналіся на ранейшых этапах, прыкладна з аналагічным вынікам. Выяўлялася, што дзяўчына можа некалькі гадоў наведваць псіхатэрапеўта, пастаянна разважаць пра важнасць дамоўленасці ў адносінах і асабістых межах, але ідэю пра тое, што мае грошы — гэта мае грошы, і вырашаю, як імі распараджацца, толькі я, мне да пэўнага моманту не ўдавалася данесці да ніводнай. У выніку захаваць фінансавыя звычкі мне было важней.
Ад моманту ад’езду з Беларусі я жыву з дзяўчынай, у нас вялікая частка выдаткаў дзеліцца напалову. За кватэру, што праўда, ад самага пачатку я плачу больш за палову, плюс уся камуналка і інтэрнэт на мне. На святы раблю ёй дарагія падарункі, пры гэтым настаяў, каб яна мне не дарыла нічога каштоўнага, каб не парушаць заведзенага рэжыму. Дастаўкі мы не заказваем,гатуем самі, на працу я хаджу пешшу. Рэгулярна кажу ёй, што мне наогул усё роўна, як яна апранутая і нафарбаваная, і гэта ў цэлым прыкладна так і ёсць. З гэтай нагоды рэгулярна жартую на тэму свайго дрэннага зроку. Да таго ж мы ўсё яшчэ не аселі на пастаянным месцы, таму рэчамі імкнемся не абрастаць.
Ад пачатку адносін навучаю дзяўчыну сваім фінансавым звычкам, яна раней практычна нічога не адкладала, а потым хутка рассмакавалася, запісвае ўсе траты і імкнецца эканоміць і інвеставаць. Сабрала ўжо немалую суму, за апошні год атрымала добрую аддачу ад інвестыцый — больш за 20% у доларах.
Сябры, якім я пра гэта расказваю, часам жартам цікавяцца, ці ведае яна стоп-слова, а некаторыя знаёмыя дзяўчыны проста называюць такія адносіны аб’юзіўнымі. Пры гэтым я не хранічны жлоб, напрыклад, у нас ёсць дамоўленасць: калі ў выніку новай рэлакацыі ёй давядзецца пакінуць працу, то я буду аплачваць яе выдаткі ў абмен на працу па хаце, аналагічна ў выпадку цяжарнасці.
Падводзячы вынік, скажу, што дзякуючы гэтым фінансавым звычкам усё яшчэ кожная буйная пакупка прыносіць велізарнае задавальненне, у тым ліку на этапе выбару, які можа расцягвацца на некалькі месяцаў. І вельмі рады, што змог знайсці чалавека, які гэтыя звычкі гатовы падзяляць.
«Хачу скончыць рамонт да канца года, бо ўжо надакучыла пастаянна эканоміць»
Алесь, Oracle-распрачоўшчык, у IT — ад 2020 года:
— Я айцiшнiк, якi трацiць зусiм мала грошай, бо каплю на рамонт — а раней збіраў на кватэру.
Жыву з мамай-пенсіянеркай, мы купляем толькі самае неабходнае: прадукты выбiраем у асноўным на зніжках, а яшчэ ў мамы ёсць сацыяльная зніжка на агародніну і крупы.
Ямо толькі дома дамашнюю ежу. Нам прыходзіцца эканоміць, бо, калі мне прыходзіць зарплата, — амаль у той жа дзень я іду і купляю долары ў абменным пункце, збіраю грошы ў валюце, а назад іх мяняць ужо не хочацца. На адпачынак таксама грошай не трачу — спрабую знаходзіць бясплатныя забавы, іх у Мінску хапае. Транспартам толькі грамадскім карыстаюся.
Насамрэч гэта мацi прывучыла мяне адкладваць грошы — яшчэ ад студэнцкіх гадоў: са стыпендыi я купляў толькі праязны, усё астатняе збіраў, так за 5 гадоў атрымалася назбіраць $1500.
Рамонт я распачаў у лютым — i я хачу скончыць яго да канца гэтага года, спадзяюся, мне хопіць грошай, што ўжо сабраў, бо ўжо, насамрэч, надакучыла пастаянна эканоміць. Я вяду ўлік у спецыяльнай праграме на тэлефоне: колькі і на што кожны месяц сыходзіць грошай. У нас на дваіх з мамай за месяц выходзіць траціць 700-1000 рублёў. Бывае, вядома, больш, калі робім буйную пакупку.
На што буду трацiць грошы, калi нарэшце пераеду ў сваю кватэру, — пакуль не задумваўся. Было б здорава, думаю, або мора ўбачыць, або горы. Яшчэ хочацца пачаць траціць грошы на сябе — на спорт-залу або на хобі, я граю на гітары, хацелася б палепшыць навык ігры і спявання.
«Ні на што не збіраю — проста не прывык траціць, ды і асабліва няма на што»
Ягор, фулстэк-распрацоўшчык, у ІТ — ад 2020 года:
— Я жыву ў Гродне — з бацькамі, трачу на ежу каля 500 рублёў на месяц. Акрамя гэтага плачу за інтэрнэт і аплачваю мабільную сувязь — і бацькам, і сабе, выходзіць каля 150 рублёў. 10-15 еўра — на падпіскі. І ўсё.
Ніякіх захапленняў/хобі ў мяне няма. У адпачынак не ездзіў ад 2019 года. Глабальных мэтаў я не пераследую і ні на што не збіраю — проста не прывык траціць, ды і асабліва няма на што.
На забавы грошы не патрэбныя — я ў асноўным працую, часам фільмы гляджу. Вопратку купляю дзесьці раз на паўгода — рублёў на 200-400.
Я не бачу розніцы паміж людзьмі з дастаткам у 2000 рублёў і ў 5000: айцішнік ты ці не, але ты ідзеш у «Еўраопт» або «Алмі» і купляеш адныя і тыя ж прадукты. Хіба што адкладаеш больш, чым твае сябры не з ІТ.
Как айтишники тратят деньги и во что инвестируют остатки зарплат. Три истории
Как айтишники тратят деньги и во что инвестируют остатки зарплат. Три истории
«Все надеются, к пенсии будет счёт в банке и несколько квартир». На что айтишники собираются жить в старости
«Все надеются, к пенсии будет счёт в банке и несколько квартир». На что айтишники собираются жить в старости
Рэлацыраваліся? Цяпер вы можаце каментаваць без верыфікацыі акаўнта.
— Батюшка! Ну вот я не пью, не курю, работаю, как лошадь… Неужели неправильно живу?
— Отчего же? Правильно… Но, — зря.
суть жизни заключается в эволюции, а не в спускании заработанного на удовольствия.
Тот кто организует благоприятную среду для взращивания и интеллектуального развития потомства всегда занимает лучшее место на сытной поляне под солнцем, не всегда в первом поколении это получается сделать если интенсивно начинать с полного нуля, но, вот во втором и третьем и всех последующих результат очень хорошо заметен.
Пей, бухай, весились, поддерживаю!!! Я этим буду заниматься после 60ти что бы подохнуть не от болячек, а от угара :)
кому то нравится спускать все заработанное. Их право. Мы ж в свободном мире живем
Конечно их право и это надо поддерживать! :)
Какие-то скучные аскеты прямо но если им комфортно то почему бы и не жить так конечно. Ярику из первой истории просто девушки из деревень или области видимо попались, там да проблемы воспитания и восприятия есть по поводу денег, рад что в итоге таки нашел из столицы видимо и все стало хорошо.
3 истории от ребят с накачанной правой рукой
странный коментарий, вы как будто не знаете, что есть также люди предпочтительно пользующиеся левой рукой, нежели правой?
Мая павага. Звычайна людзі, якія ўмеюць накапляць грошы, а не спускаць іх на розную херню, больш за ўсё раздражняюць людзей, якія грошы накапляць не ўмеюць і, нібыта і зарабляюць нармалёва, але ўсё сыходзіць на новы айфон/макбук/машыну. Таму ўсё што застаецца тым хто не ўмее накапляць - казаць першым пра тое, што яны не ведаюць як жыць жыццё, у іх жыцці няма сэнсу і гэтак далей.
Так а какой смысл в просто накоплении?
Ну накопят они в конце концов миллион бакцов и положат их в красивый гроб, а наследники (если будут таковые), спустят наследство за пару лет.
Хех, ну, напрыклад, ад накаплення грошай можна атрымліваць задавальненне не меньш чым ад новага айфону. Зноў жа, накапленне - не абявязкова канечная мэта. Фінансавая бязпека, добрая нерухомасць, ранняя пенсія - ёсць шмат рэчаў, якіх ты не дасягнеш, калі будзеш проста "выходзіць у 0"
Зноў жа, па вашай логіцы, тыя хто набываў сабе айфоны-макбукі, таксама проста паложаць іх сабе ў труну) І ў чым розніца тады?
Порадоваться в момент владения. Хотя конечно, можно и радоваться котлетам в сейфе.
больше нравится чувствовать себя в состоянии финансовой безопасности с котлетой, чем с ощущением что придется переселиться в условную коробку от холодильника если вдруг попрут с работы)
Так это нормально. Кто-то разве заставляет тратить всё в ноль?
ИМХО, откладывая 15-20% месячного дохода программиста легко можно и на квартиру, и на машину насобирать.
У человека же из статьи, судя по описанию, в кубышку уходит 80-90%, а оставшиеся десять тратятся на условный доширак.
С потенциальной мечтой когда-то в будущем "пожить как человек". Только про эту мечту в статье и не читается. Выходит для авторов смысл в самом накоплении, а не для чего-то.
- Доктор, а я буду жить?
- Будете, а смысл?
((С) из устного народного творчества)
Не давайте людям советов, они не будут вам объяснять, куда идти
((С) из того же устного народного творчества)
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 2 жніўня 2024, 12:01
ну смысл в накоплении очень простой. Например захотел поменять квартиру на что-то получше - взял и поменял. Не надо в банк идти за кредитом и все такое. Мне например нравится накапливать больше чем купить новую пару кроссовок. Если читали "Поколение П" Пелевина - там это описывается как "оральный паттерн"))
Да і мая асноўная думка не ў тым што трэба як мага больш накапляць, а ў тым, што калі чалавек знайшоў камфортны для сябе ўзровень накаплення/тратаў, то ён не будзе лезці да іншых людзей з парадамі і вучыць іх як трэба жыць. А тыя, хто лезуць, хутчэй за ўсё не задаволены як гэта працуе ў іх саміх, і замест таго каб гэта выправіць яны спрабуюць іншым даказаць, што тыя неправільна жывуць.
вот и мама часто спрашивает - почему ты копишь деньги а не тратитшь? А я не знаю как ей пояснить, например, что я ни в чем себе не отказываю, питаюсь хорошо, из одежды все есть, не страдаю от отсутствия чего бы то ни было. Просто не на что тратить эти деньги. Если была бы нужна машина кровь из носу - купил бы без проблем, но она не нужна. Как объяснить что не хочу тратить деньги на ненужные вещи? Зачем это делать?
ИМХО на данном этапе это просто партнёрские отношения, обьюзивными, с высокой долей вероятности, они станут когда (если) девушка забеременеет и родит. Ведь их доход автор рассматривает не как совместный, а два раздельных бюджета и если верить тому, как он ревностно относится к своей части столько лет, не думаю, что он пойдет на компромисс с очередной сожительницей. Т.е. автор будет решать когда и сколько платить за няню-домработницу-секс, сожительнице придется подчиниться или просить или уйти, а последнее в не знакомой стране без помощи извне с ребенком на руках сделать совсем не просто.
Если бы у бабушки был член, то с высокой долей вероятности она была бы дедушкой. Как автор рассматривает доходы - его личное дело. Если он смог найти партнера, который разделяет его подходы к такой финансовой политике - то совет да любовь, а советчики и комментаторы отправляются по вектору.
А по поводу беременности/ребенка: а у него в таком случае просто появится лишняя графа в разделе "кредит" и ничего не изменится
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 2 жніўня 2024, 11:57
Да, и в обьюзе люди живут и некоторым даже нравится.
Нефть и газ в обмен на поцелуи. Знакомая формула. :) Но если она устраивает обе стороны, то и ладушки.
Ну, если они оформят свой союз в семью, то бюджет у них станет общим - хочет этого указанный герой статьи или нет. Потому что это вроде как смысл института семьи. Если же ребёнок родится вне брака - то другая история.
Но так в общем случае, любые неравноправные отношения являются потенциально абьюзивными. Выход тут только один - быть самодостаточным/самодостаточной настолько сильно, насколько возможно.
Он уже из РБ выехал. В новой стране скорее всего без разницы оформлен брак или нет, живут вместе и детей имеют значит партнёры. А значит всё пополам.
ИМХО экономить не нужно, это даже вредно. Оптимально первые лет 10 после начала трудовой деятельности вкладывать в себя: образование, здоровье, путешествия. И лишь потом, выйдя на пик дохода, посмотрев мир, обзаведясь некоторым кругозором и опытом, начать куда то инвестировать с целью увеличения дохода и накопления. Просто пока ты молод, как правило, доход не так велик, чтобы откладывать существенные суммы, но этих сумм вполне может хватать на то, что я перечислил выше. И если хорошо вкладывать в себя на ранних стадиях, то крутая роста дохода будет гораздо круче, по сравнению с жизнью в режиме тотальной экономии. Тотально экономя, ты лишаешь себя не только каких то вещей, но массу знакомств и эмоций, которые мог бы иметь, путешествуя, посещая какие-то образовательные или увеселительные заведения.
Экономия - это в своей основе отказ от расхода ресурсов на "ненужное".
Вопрос всегда упирается в определение этого самого "ненужного".
складаны працэнт з вамі не пагадзіцца. Тым больш з 20 да 30 укладаць у здароўе даволі проста: набыў ровар, не п'еш, не курыш, час ад часу праходзіш чэкапы. Укладаць у адукацыю ў гэтым узросце можна нібыта ў асноўным адным сродкам - вучыцца больш (атрымаць добры PhD), пачаць зарабляць грошы пазней. Пра вандроўкі таксама, па маіх адчуваннях самыя цікавыя вандроўкі ў мяне былі даволі танныя)
Жить вообще вредно, этакое вот хроническое заболевание, передается половым путем и имеет гарантированно летальный исход.
Неверно. Чем раньше вложиться вдолгую тем быстрее нарастёт compound interest. Тот кто с 20 до 30 лет инвестировал а потом остановился, к пенсии по сбережениям обгонят того, кто начал инвестировать в 30 и не останавливался, инвестируя столько же в год
Карыстальнік адрэдагаваў каментарый 4 жніўня 2024, 14:48
Как говорил мой знакомый - чтобы начать хорошо зарабатывать, надо сначала научится много тратить. И у него получилось (хорошо зарабатывать).
это что-то из разряда умных фраз из вконтакта))
Ну оно же действительно связано. Заработок зачастую связан с амбициями. А экономия (особенно вида "экономия на спичках") зачастую связана с тем, чтобы засунуть свои амбиции куда подальше.
Это, впрочем, ничуть не значит, что купить айфон ну или порш в кредит - это хороший способ разбогатеть.
трата трате рознь. С умом потратить сложнее, чем заработать
"...чтобы начать хорошо зарабатывать, надо сначала научится много тратить..." Ключевое слово - "научиться",
А про....ать ресурсы - много, обычно, ума не надо. Даже наоборот.
Находишь адекватный довод потратиться - тратишься.
Нет - значит нет...
Какая-то лютая инфоганщина. "Чтобы стать богачем, начинай вести себя как богач", ага
Надо окно открыть, душновато! ))
просто нужно со своей форточкой приходить
Каментарый скрыты за парушэнне правілаў каментавання.
Правила тут, их всего 5
Нифига не понял о чем статья. О том, что люди по разному относятся к деньгам?
Ну ок. Ну ладно. На вкус и цвет все фломастеры разные.
героя №1 пытались развести на слабо, но он не поддался. Молодец
Почитал статейку, пожалел ребят, пойду закажу себе часики за 5к евро, порадую себя
почему именно за 5к? почему не за 50к? Нищеброд детектед?
nishebrod detected, кому нужны эти печальные котлы, луч что ли?