Беларусь не атрымлівала афіцыйнай прапановы Літвы пра сустрэчу — МЗС

16 снежня, Позірк. Ніякай афіцыйнай прапановы або запыту на арганізацыю сустрэчы ад Літвы па дыпламатычных каналах не паступала, заявіў прэс-сакратар Міністэрства замежных спраў Беларусі Руслан Варанкоў, каментуючы інфармацыю пра гатоўнасць Вільнюса прызначыць амбасадара па асаблівых даручэннях для дыялогу з Мінскам.

“Такі разрыў паміж публічнымі заявамі і адсутнасцю канкрэтных афіцыйных крокаў абцяжарвае ацэнку рэальнасці намераў літоўскага боку, — сказаў прадстаўнік знешнепалітычнага ведамства. — У сваю чаргу Беларусь паслядоўна і адказна падыходзіць да пытання дыялогу і ў чарговы раз пацвярджае сваю адкрытасць для кансультацый на адпаведным узроўні ў мэтах абмеркавання ўсяго комплексу двухбаковых праблем, у тым ліку памежных”.

Варанкоў адзначыў, што п. 1.6 арт. 31 Дагавора аб рэжыме беларуска-літоўскай дзяржаўнай мяжы наўпрост прадпісвае бакам, якія не дасягнулі дамоўленасці паміж пагранічнымі ўпаўнаважанымі, урэгуляваць рознагалоссі на дыпламатычным узроўні.

МЗС чакае, што “публічная гатоўнасць Літвы будзе, нарэшце, падмацаваная канкрэтнай афіцыйнай прапановай”. Пасля гэтага Мінск абавязваецца “неадкладна распачаць прадметную працу”.

12 снежня міністр замежных спраў Літвы Кястуціс Будрыс заявіў, што Вільнюс пагодзіцца накіраваць у Беларусь амбасадара па асаблівых даручэннях для правядзення перагавораў. Паводле яго слоў, такую ​​прапанову літоўскі бок неаднаразова накіроўваў беларускаму як вусна, так і ў пісьмовай форме.

Пры гэтым міністр выказаў сумневы ў карысці перагавораў з Беларуссю. Чыноўнік лічыць, што для больш сур’ёзных перагавораў з Мінскам неабходнае “ўхваленне на нацыянальным узроўні”.

Будрыс падкрэсліў, што маюцца справы, якія Літва не мае права абмяркоўваць, бо яны знаходзяцца ў кампетэнцыі Еўрапейскага саюза, напрыклад, пытанне скасавання санкцый.

9 снежня МЗС Літвы заявіла, што правесці перагаворы на палях міністэрскай сустрэчы АБСЕ ў Вене адмовіўся не літоўскі, а беларускі бок. У той дзень ведамства ўручыла часоваму паверанаму ў справах Беларусі чарговую ноту пратэсту “ў сувязі з гібрыднымі атакамі, якія працягваюцца” з беларускай тэрыторыі, і “гвалтоўным захопам маёмасці грамадзян і кампаній ЕС”.

МЗС Літвы “выказала шкадаванне наконт таго, што беларускі бок не скарыстаўся магчымасцю абмеркаваць пытанні на тэхнічным узроўні, якія Беларусь, як сцвярджаецца, неаднаразова прапаноўвала абмеркаваць як публічна, так і па дыпламатычных каналах”.

Адзначалася, што Вільнюс быў гатовы да такой магчымасці 4 снежня на пасяджэнні савета міністраў замежных спраў АБСЕ ў Вене.

9 снежня ўрад Літвы абвясціў экстрэмальную сітуацыю дзяржаўнага ўзроўню праз “гібрыдную атаку Беларусі”. Рашэнне прынятае “ў сувязі з пагрозай нацыянальнай бяспецы дзяржавы і небяспекай для жыцця і здароўя людзей, а таксама для маёмасці і (або) навакольнага асяроддзя, што ствараецца тым, што на тэрыторыю Літвы з Беларусі запускаюцца паветраныя шары, якія перавозяць кантрабанду”.

Урад балтыйскай краіны нагадаў, што праз пагрозу, якую ствараюць для грамадзянскай авіяцыі паветраныя шары, што прылятаюць з кантрабандай, Вільнюскі аэрапорт з кастрычніка быў закрыты ў агульнай складанасці больш як 60 гадзін. Праблема закранула больш за 350 рэйсаў і каля 51 тыс. пасажыраў.

Пазней у гэты ж дзень Аляксандр Лукашэнка на пасяджэнні Савета бяспекі Беларусі заклікаў Літву да перагавораў па праблеме як паветраных шароў, так і літоўскіх грузавікоў, што захраслі ў Беларусі.

Паводле інфармацыі дзяржСМІ, ён агучыў “пункты, якія цікавяць беларускі бок” на патэнцыйных перагаворах з Літвой: “Вярніце нам 17 ці 20 аўтамабіляў, якія вы скралі. Пажарныя аўтамабілі, якія пастаўлялі ў Зімбабвэ. Нармалізуйце працу нашага санаторыя, дзе мы лячылі чарнобыльскіх дзяцей. Яны ў дзяцей адабралі фактычна санаторый. І вярніце нам грошы за тое, што мы там будавалі порт”.

Паводле слоў намесніка кіраўніка Мытнага дэпартамента Літвы Давіле Краўлайдэне, на 9 снежня Мінск утрымліваў 91 грузавік і 49 прычэпаў, якія належаць Нацыянальнай асацыяцыі аўтаперавозчыкаў Linava, а таксама 28 грузавікоў і 17 прычэпаў, не звязаных з асацыяцыяй. Разам з тым асацыяцыя публічна сцвярджала, што ў Беларусі застаюцца каля 4 тыс. транспартных сродкаў, сярод якіх 1,25 тыс. грузавікоў.