Генпракурор Швед абвінаваціў Латвію ў нацызме

10 кастрычніка, Позірк. Аб неабходнасці абароны насельніцтва ад “ўздзеяння нядобрасумленнага гістарычнага наратыву” заявіла намеснік старшыні Канстытуцыйнага Суда Наталля Карповіч на канферэнцыі “Прававая палітыка, навука, практыка — 2025” 9 кастрычніка ў Мінску.

“У прававым рэгуляванні адпаведных адносін Беларусь з’яўляецца прыкладам для іншых дзяржаў”, — сцвярджае яна (цытата паводле дзяржСМІ).

Генпракурор Андрэй Швед на мерапрыемстве, заяўленым як навукова-практычнае, сваё выступленне пабудаваў вакол тэмы “генацыду беларускага народа” і ўзбуджанага па ініцыятыве ведамства ў красавіку 2021 года адпаведнай крымінальнай справы.

“Кожны дзень устанаўліваюцца ўсё новыя факты. <…> Нам яшчэ дадаткова трэба праверыць не менш як 100 меркаваных месцаў масавага знішчэння мірнага насельніцтва”, — заявіў ён.

Паводле Шведа, ведамства накіравала 137 просьбаў аб аказанні прававой дапамогі па гэтай справе ў 33 дзяржавы, у тым ліку “аб допытах асоб, якія ўваходзілі ў склад карных батальёнаў”.

Просьбы праігнараваныя “практычна ўсімі дзяржавамі, якія сёння прапаведуюць і падтрымліваюць нацысцкую ідэалогію”, сказаў генпракурор. У гэтым кантэксце ён згадаў Латвію, ад якой “паступіла адмову ў выкананні даручэння з аргументацыяй аб тым, што яго выкананне супярэчыць нацыянальным інтарэсам Латвіі”.

Ідэалагізацыя гістарычнай навукі і актыўная эксплуатацыя гісторыі ў інтарэсах рэжыму Аляксандра Лукашэнкі працягваецца з 2020 года.

Улады падтрымліваюць прарасейскія і антыпольскія наратывы, сцвярджаюць нібыта наяўнасць ідэйнай сувязі паміж памагатымі нацыстаў у перыяд Другой сусветнай вайны і ўдзельнікамі масавых пратэстаў пяцігадовай даўніны.

Мінск актывізуе ў гэтым напрамку супрацоўніцтва з Масквой.

12 верасня ў Суздалі (РФ) адбылося пасяджэнне аб’яднанай калегіі наглядных ведамстваў дзвюх краін, прысвечанай “умацаванню традыцыйных духоўна-маральных каштоўнасцей і ўвекавечання памяці абаронцаў Айчыны, ахвяр нацызму і фашызму”, паведамляла прэс-служба расійскай Генпракуратуры.

Сярод іншага гаворка ішла аб “процідзеянні дэструктыўнай дзейнасці ў інфармацыйнай прасторы, накіраванай на разлажэнне расійскага грамадства, скажэнне гісторыі, дэстабілізацыю абстаноўкі ўнутры краіны, прапаганду і апраўданне неанацысцкай ідэалогіі, антырасійскіх поглядаў і русафобіі”.

“Спробы навязаць народу Расіі і Беларусі чужыя арыенціры” Красноў абавязаўся “спыняць <…> цвёрда і рашуча”.

За “адмаўленне генацыду беларускага народа” арт. 130² КК прадугледжвае адказнасць у выглядзе пяці гадоў зняволення, за паўторнае парушэнне закона — ад трох да 10 гадоў пазбаўлення волі.